3 maja 1850 r. – to data powstania Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Charyzmatem życia sióstr Kościele jest służba dzieciom, chorym i potrzebującym. Sytuacja Polski w czasie rozbiorów sprawiła, że obecnie istnieją cztery autonomiczne gałęzie założonego przez Bojanowskiego zgromadzenia zakonnego.
Dom Generalny znajdują się w Starej Wsi. Ogółem w Polsce i na całym świecie jest około 4500 sióstr służebniczek pracujących w 520 domach. Poza granicami kraju siostry pracują w następujących krajach : Afryka,Ameryka,Filipiny,Jamajka,Malawia,Mołdawia,Niemcy,Rosja,Syberia,Tanzania,Ukraina,Rzym, Zambia.
Siostry Służebniczki oddając się katechizacji, przygotowują dzieci do sakramentów, uczą wiary, nadziei i miłości. Wspomagają także chrześcijańskie wychowanie, dzieci i młodzieży przez wspólne wyjazdy oazowe i obozowe w góry. Wskazują podstawy chrześcijańskiego życia, wspierając działanie rodziców.
W ewangelizacji na Syberii, siostry uczą elementarnych postaw ludzkich, głosząc katechezę do więźniarek. Dzieci z Domów Dziecka i studzienek kanalizacyjnych doznają od sióstr pomocy materialnej i duchowej.
W Afryce, nasze siostry pracują w szpitalu, w sierocińcu, prowadzą szkoły a także z ludźmi chorymi na Aids. Pracują w ochronkach i przedszkolach, katechizują dzieci i młodzież, służą dzieciom i ludziom chorym w świetlicach, domach opieki społecznej i szpitalach. Podejmują różne formy apostolskie w parafiach; kancelaria, zakrystia, chór…
W Domu Generalnym w Starej Wsi, przygotowują się do pełnienia dzieł miłosierdzia w dzisiejszym świecie. Formacja obejmuje: aspiranturę, postulat, nowicjat i juniorat.
Siłę do pełnienia uczynków miłosierdzia czerpią z codziennej Eucharystii i bogatego życia modlitwy.
Bł. Edmund Bojanowski
Błogosławiony Edmund Bojanowski urodził się w Grabonogu pod Gostyniem 14 listopada 1814 r. Jako jedenastoletni chłopiec (w 1825 r.) wraz z rodzicami przeniósł się do Płaczkowa. Po dwóch latach rozpoczął pięcioletni okres edukacji pod kierunkiem ks. Jana Siwickiego. W roku 1832 wyjechał do Wrocławia, gdzie kontynuował naukę, kończąc średnią edukację jako hospitant, a potem podejmując regularne studia wyższe na wydziale filozofii (rok 1835). Podczas pobytu Edmunda we Wrocławiu zmarli jego rodzice, najpierw w 1834 r. matka – Teresa z Umińskich, a dwa lata później ojciec – Walenty Bojanowski. Po śmierci ojca Edmund przeniósł się na studia do Berlina, gdzie uczestniczył w wykładach z literatury, psychologii, estetyki, filozofii i historii sztuki.<
W roku 1838 Edmund zmuszony był do przerwania wymarzonych studiów z powodu powrotu gruźlicy, na którą od dzieciństwa był chory. Bojanowski po kuracji w Dusznikach Zdroju i leczeniu, wraca do Grabonoga i zamieszkuje w domu swego przyrodniego brata Teofila Wilkońskiego.
Lata 1839 – 1868 to czas działalności apostolskiej Bojanowskiego wśród ludu wiejskiego. 3. maja 1850 r. w Porzeczu w domku Franciszki Przewoźnej założył pierwszą wiejską ochronkę, dając początek Zgromadzeniu Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej Maryi. Pochodzące z ludu wiejskiego dziewczęta przyuczał do opieki nad dziećmi pozostawionymi w ochronce i pozbawionymi opieki przez pracę rodziców w polu. W czasie epidemii cholery sam opiekował się umierającymi i organizował schronienie
Po sprzedaży przez Wilkońskiego Grabonoga w 1868 r. Edmund przeniósł się do Poznania, a następnie do Gniezna, gdzie wstąpił do Seminarium Duchownego, mając marzenie. Ze względów zdrowotnych nie tylko nie kończy seminarium, ale także nie otrzymał zezwolenia na święcenia ad solam missam – czyli tylko do odprawiania Mszy świętej.
Ostatnie miesiące życia Edmund Bojanowski spędził na plebani swego przyjaciela w Górce Duchownej. 7 sierpnia 1870 r. umarł. Zawsze wierzył, że wszystko, co go w życiu spotkało, pochodziło od Boga i było Bożym zamiarem.
Sekret Jego życia polegał na tym, że umiał odnaleźć wolę Boża względem Niego. Chciał żyć zgodnie z wolą Boża i wypełnić to, co chce Bóg. Małe rzeczy, o których mówi Chrystus w Ewangelii złożyły się na wielkość jego życia. Do tych małych rzeczy należały :
- Przygarnięcie ubogiego dziecka i nakarmienie go,
- Otarcie łez sierocie i wytarcie nosa,
- Wzięcie udziału w zabawie dzieci z ochronki,
- Drobna ofiara dana biedakowi,
- Serdeczna rozmowa z ubogim.
Wielkość Bojanowskiego polegała na tym, że realizował zasadę ewangelicznego dzielenia się z ubogimi. Biedaków wspierał materialnie ale też uczył żyć mądrze. W tym celu organizował ludowe czytelnie , był prekursorem pracy organicznej, działaczem postępowego Kasyna Gostyńskiego, literatem i dobrym nauczycielem, do którego dzieci z ochronki z radością przybiegały w każdym czasie.
Sylwetka bł. E. Bojanowskiego:
- Człowiek serdecznie dobry,
- Założyciel Zgromadzenia zakonnego,
- Dobry Pedagog i wychowawca.
Zgromadzenie Sióstr powstało w 1850 r. na terenach byłego zaboru pruskiego w Porzeczu koło Gostynia, gdzie 3 maja została utworzona pierwsza ochronka dla dzieci, których rodzice nie są w stanie zapewnić opieki w ciągu dnia z racji prac rolnych. Założycielem Zgromadzenie jest bł. Edmund Bojanowski, „człowiek serdecznie dobry”, wrażliwy na potrzeby ludzkie, dostrzegający biedę i samotność a przy tym patriota oddany bez reszty sprawie edukacji wsi, ludziom chorym i cierpiącym. Jego największym pragnieniem było otrzymać świecenia kapłańskie, ale stan jego zdrowia nie pozwolił zrealizować tych marzeń. Perspektywa wiary karze tłumaczyć to jako wolę Bożą, która chciała Go widzieć człowiekiem świeckim dochodzącym do świętości.
Dom Sióstr Służebniczek NMP w Kłodnicy Dolnej:
SIOSTRY:
- Siostra Irena Tomzik
- Siostra Bogumiła Woszczak
- S. Danuta Pizoń